کد مطلب:172827 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:247
احیا در جامعه دینی
معمولاً در هر زمان و مكانی كه ارزش ها و اركان اصلی یك مكتب فرامو ش ، یا ازمسیر اصلی خویش منحرف شود، باید نخبگانی در آن جامعه وجود داشته باشد، كه با سعی و تلاش خویش به احیای آن فرهنگ پرداخته و ارزش ها و اصول آن راباز سازی كنند. نهضت اباعبداللّه الحسین نیز همچون شعله ای تابناك ، ظلمت و جهالت و نادانی رااز اسلام زدود و نهضت او احیا كننده اسلام حقیقی بود. او سنت نبوی و سیره علوی را زنده كرد و به مسلمین در آن روز و هر زمان دیگر نشان داد كه ممكن است برداشت های دینی غلط شود و حكومت اسلامی منحرف شود. اما دین ، ثابت و پایدار بوده و راهی به سوی سعادت و پیشرفت است كه با احیای آن در جامعه دینی می توانیم به هدف متعال خویش برسیم .
باید بدانیم كه احیا و باز سازی در مكتبی موفق و قابل پذیرش است كه خود قابلیت احیا و زنده شدن داشته باشد و فرهنگی می تواند در جامعه ای قرن ها زنده بماند كه «الهی » ، «عقلانی » و «انسانی » باشد، و هركدام از این جنبه ها اگر نباشد به سرنوشت حكومت ها و جامعه های اموی یا مسیحی قرون وسطایی و یا كمونیستی مبتلا می شود و به حتم نابود خواهد شد. بنابراین احیایی كه حسین (ع) ، قصد انجام آن را داشت ، به معنای ارتجاع و عقب نشینی از پیشرفت و فطرت عقلانی انسان نیست ، بلكه احیا در فرهنگی است كه خود ركود و خمودگی را قبول ندارد و اعتقاد به پیشرفت ، سعادت و فعالیت جمعی بشر دارد.
احیای حسین (ع) در دینی بود كه دین الهی ، دین اجتماع ، دین مدارا، آزادی ، انسان گرایی و حقوق بشر است . نام او به اسلام عزت و افتخار داد، چون او واقعاً احیا كننده دین بود كه در این راه حاضر بود، جان خود و خانواده اش را فدا كند.
باید بدانیم كه احیا و باز سازی در مكتبی موفق و قابل پذیرش است كه خود قابلیت احیا و زنده شدن داشته باشد و فرهنگی می تواند در جامعه ای قرن ها زنده بماند كه «الهی » ، «عقلانی » و «انسانی » باشد، و هركدام از این جنبه ها اگر نباشد به سرنوشت حكومت ها و جامعه های اموی یا مسیحی قرون وسطایی و یا كمونیستی مبتلا می شود و به حتم نابود خواهد شد. بنابراین احیایی كه حسین (ع) ، قصد انجام آن را داشت ، به معنای ارتجاع و عقب نشینی از پیشرفت و فطرت عقلانی انسان نیست ، بلكه احیا در فرهنگی است كه خود ركود و خمودگی را قبول ندارد و اعتقاد به پیشرفت ، سعادت و فعالیت جمعی بشر دارد.
احیای حسین (ع) در دینی بود كه دین الهی ، دین اجتماع ، دین مدارا، آزادی ، انسان گرایی و حقوق بشر است . نام او به اسلام عزت و افتخار داد، چون او واقعاً احیا كننده دین بود كه در این راه حاضر بود، جان خود و خانواده اش را فدا كند.